Odpowiadając na pytanie Kyji: staruszek mieści się (przynajmniej) w dwu sercach :) Zauroczył nas od pierwszego spotkania i czujemy oboje że to spotkanie musiało nastąpić i że jesteśmy dla siebie. Czasami tak mamy... tak było z naszą sunią, która przeżyła z nami 13 lat i nie żałowaliśmy ani razu że zabraliśmy ją ze schroniska, choć pojechaliśmy jedynie towarzyszyć koledze w wyborze pieska dla mamy :)))))
...Tylko że wtedy sunia wybrała nas, a my tylko przyjęliśmy ją pod swój dach. Teraz sytuacja wygląda odwrotnie.... to my wybraliśmy staruszka, ale czy on nas zechce przyjąć pod swój dach??? czy starczy mu jeszcze sił żeby nas przygarnąć???
Miałem pisać o lokalizacji i o historii... a już odlatuję w dygresyjne maliny :)
Jeszcze tak zupełnie na marginesie... zapadłem w blog Kyji "Kroniki domowe", wracam do niego i czytam... i czytam... i czytam.... czasami te same posty po kilka razy. Uważajcie, bo potrafi czarować! Z całą pewnością siedzą tam jakieś czary mary.
Słów kilka o miejscu
Na północno-zachodniej rubieży Dolnego Śląska rozciąga swoją wstążeczkę rzeka Szprotawa, wpadając z prawej do Bobru. Zanim jednak wleje się do Bobru, toczy swoje wody nieopodal Przemkowa – małego miasteczka, dziś w granicach powiatu Polkowickiego, kiedyś bardziej związanego administracyjnie z Głogowem i (lub) Szprotawą. Miejsce to onegdaj z niemiecka nazwane Sprottebruch, w jęz. polskim Bagna Szprotawskie, od XVIII w. sukcesywnie osuszano przez meliorację odsłąniając pod uprawy z mniejszym lub większym skutkiem. W połowie wieku XIX ówczesny właściciel, książę Schlezwig-Holstein zgadza się oddać część terenów pod rezerwat przyrody dla ptactwa wodnego. Dzisiaj miejsce to nazywane jest Stawami Przemkowskimi i stanowi ostoję dla ptactwa wodnego w granicach Parku Krajobrazowego i obszaru chronionego Natura 2000. Raj dla ornitologów z uwagi na występowanie gatunków ściśle chronionych i zagrożonych wyginięciem.
W latach przed II Wojną Światową hitlerowskie Niemcy, przeciwdziałając ogólnoeuropejskiemu kryzysowi budują na tym terenie obozy pracy dla ochotników. Brygady R.A.D. (Reichsarbeitsdienst) osuszają kolejne tereny i budują drogi. Na zlecenie Szprotawskiego Urzędu Pracy, dla bezrobotnych rodzin, budują wieś składającą się z 42 gospodarstw. Wioska oficjalnie w dn. 15 sierpnia 1937 r. zostaje z wielką pompą oddana, a na cześć Reichsarbeitsfuhrera Konstantina Hierla, nazwana Hierlshagen. Nie była to jedyna tego typu inwestycja w III Rzeszy, R.A.D. budowało takie sioła i obozy pracy w całym kraju z myślą o zapleczu dla armii. Ta wioska była chyba pierwszą, a z całą pewnością modelową inwestycją tego typu, stąd jej nazwa, wizyty oficjeli i wielki szum propagandowy przy inauguracji.
Dzisiaj wioska nosi nazwę Ostaszów, a "staruszek z bagien" jest jednym z w/w 42 gospodarstw oddanych do użytku 15 sierpnia 1937 r. Stoi w granicach Parku Krajobrazowego. Poniżej garść archiwalnych fotek wyszperanych w sieci. Teraz trudno mi okreslić ich pochodzenie ale z całą pewnością ściągnąłem je ze strony http://fotopolska.eu i z jakichś aukcji internetowych niemieckiego ebaya. Typowa propagandówka, ale dzięki niej mamy fajny dokument :)
